فرمت فایل دانلودی: .docxفرمت فایل اصلی: docتعداد صفحات: 153پایان نامه شرح و تبیین موضوع روشهای نوین تولید مثل از دیدگاه فقه امامیه
نوع فایل: Word و قابل ویرایش
تعداد صفحات : 153 صفحه
چکیده
پیشرفت دانش پزشکی موجب گردیده که تقریبا می توان گفت موضوعی به نام ناباروری وجود نداشته و یا بسیار نادر و مهجور شود . روشهای نوین تلقیح مصنوعی به میمنت دانش بشری این مشکل خانواده ها را حل کرده و کمتر کسی است که از وجود فرزند محروم بوده باشد . لقاح مصنوعی از ثمرات دانش پزشکی است و شیوه ای درمانی برای ناباروری زوج و زوجه به شمار می آید ، اما این عمل به دلیل اینکه حقوق و تکالیفی را متوجه صاحبان فرزند ناشی از آن بوجود می آورد ، گاه تحت تاثیر تشتت و تعارض آرای فقهی و حقوقی در موضوع نسب و آثار حقوقی آن قرار گرفته است . بطور کلی پنج صورت از موضوع روش های تولید مثل قابل تصور است . شق اول نطفه و تخمک یا همان جنین که متعلق به زوج و زوجه باشد و پس از لقاح در خارج ، به رحم زوجه تزریق گردد . در این صورت هیچ اختلافی بین فقها به چشم نمی خورد و جملگی معتقد به حلیت و جواز عمل مذکور می باشند و شق دوم اسپرم متعلق به بیگانه است و تخمک و رحم متعلق به زوجه ، اکثر فقها و حقوقدانان حکم به حرمت آن داده ، مگر تعداد قلیلی ، در شق سوم ، اسپرم متعلق به زوج است و به همراه تخمک زن بیگانه در رحم زوجه قرار گرفته و عمل تلقیح صورت می پذیرد ، این عمل در صورتی که رحم متعلق به همسر زوج باشد بلااشکال و در غیر این صورت محل اشکال قرارگرفته ، این نظر غالب فقهاست البته با تأویل و تفاسیری متفاوت . شق چهارم نطفه متعلق به زوجین است و رحم متعلق به شخص دیگری ، این عمل از نظر فقها و حقوقدانان در صورتی که رحم متعلق به محارم زوج باشد مانند زن دوم وی که نزدیکی با او بدون اشکال است مجاز می باشد ، اما اینکه نسب متعلق به صاحب رحم باشد یا صاحب تخمک یا هر دو ، با اختلافاتی در اقوال رو به روست . اما صورت دوم این که رحم متعلق به زن بیگانه و نامحرم زوج باشد که در این رابطه برخی موافق و برخی مخالف عمل مذکور می باشند و حالت پنجم اهدای جنین است در این روش زوجین بیمار از جنین حاصل از اسپرم و تخمک زن و مرد دیگر که بینشان رابطه زوجیت باشد ، در محیط آزمایشگاه استفاده کرده و جنین اهدایی به رحم زوجه منتقل می‌گردد . جمهوری اسلامی ایران با تدوین قانون نحوه اهدای جنین به زوجین نابارور قانونی را در پنج ماده (مصوب ۲۹/۴/۱۳۸۲) به تصویب رساند که تنها یک روش از روشهای موجود را به تصریح تجویز کرده است و در ماده یک این قانون آمده است : به موجب این قانون کلیه مراکز تخصصی درمان ناباروری ذی‌صلاح مجاز خواهند بود با رعایت ضوابط شرعی و شرایط مندرج در این قانون ، نسبت به انتقال جنین‌های حاصله از تلقیح خارج از رحم زوج‌های قانونی و شرعی پس از موافقت کتبی زوجین صاحب جنین به رحم زنانی که پس از ازدواج و انجام اقدامات پزشکی ناباروری آنها (هر یک به تنهایی یا هر دو) به اثبات رسیده است ، اقدام نمایند . اما اینکه مبنای مشروعیت عمل چیست و صدق عناوین حلیت و حرمت در مورد این فعل چگونه است و نیز آثار مالی و غیرمالی این گونه روشهای تولید مثل چه می باشد محور اصلی تحقیق حاضر است .
واژگان کلیدی: روش های نوین تولید مثل ، فقه امامیه ، حقوق ایران ، آثار و احکام مالی و غیرمالی